πρίω

πρίω [(A)] (later πρίζω, πριόω, qq. v.), imper.

A

πρῖε S.Fr.897

, Ar.Ra.927: [tense] impf. ἔπῑον ([etym.] ἐξ-) Th.7.25 : [tense] aor.

ἔπῑσα Hp.VC14

, Th.4.100: [tense] pf. πέπρῑκα ([etym.] ἐμ-) D.S.17.92:—[voice] Med., Babr.28.8, Luc.DMeretr.12.2:— [voice] Pass., [tense] fut.

πρισθήσομαι Aen.Tact.19

: [tense] aor.

ἐπρίσθην Hp.Epid.5.16

, 27: [tense] pf.

πέπρισμαι Id.VC15

, Dsc.4.65, ([etym.] δια-) Pl.Smp.193a, ([etym.] ἐκ-) Ar.Pax1135 (dub.):—saw, π. δίχα saw asunder, Th.4.100;

π. τὸν ἐλέφαντα Luc.Hist.Conscr.51

: abs., prob. in Ar.V.694:—[voice] Pass.,

κέρατα ὅταν πρισθῇ Plu.2.953b

;

χειρὸς . . πριομένης

cut, abraded,

Opp.H. 3.315

.

2 in surgery, trephine, Hp.VC12, al., Epid.II.cc.

3 [tense] pf. part. [voice] Pass.

πεπρισμένος

serrated,

Dsc.4.65

.

II π. ὀδόντας grind or gnash the teeth, in disease, Hp.Prog.3; esp. with rage,

μὴ πρῖε τοὺς ὀδ. Ar.Ra.927

;

τὰς σιαγόνας πρίων Babr.96.3

:—[voice] Med., Luc.DMeretr.12.2.

2 generally, bite,

ὀδόντι πρῖε τὸ στόμα S. Fr.897

; [

ἀμίαι] πρίουσι Opp.H.2.575

: metaph.,

θυμὸν ὀδὰξ πρίοντες Id.C.4.139

; ἐπί οἱ πρῖεν χόλον gnashed fury against him, A.R.4.1671:—[voice] Pass., to be irritated, provoked, τινι by or at a thing,

πριομένα κάλλει Γανυμήδεος AP9.77

(Antip. Thess.);

ἔνδοθεν δὲ πρίεται Men.902

; but μὴ πρίου is prob. f.l. for μὴ πρήθου (cj. Bgk.) in Babr. 28.8.

3 cut off syllables, Anon.Rhythm.Oxy.220 viii 3.

III seize as with the teeth, grip, bind fast,

ζωστῆρι πρισθεὶς ἱππικῶν ἐξ ἀντύγων S.Aj.1030

, cf.

ἐκ 1.6

. [[pron. full] ῑ: [pron. full] ῐ only in later Poets,

ἀπέπρῐσε AP11.14

(Ammian.).]

------------------------------------

πρίω [(B)], imper. of ἐπριάμην,

A v. Πρίαμαι.